wat zingt ze?

In het vorige bericht zingt Denise Duval drie gedichten van Louise de Vilmorin op muziek van Francis Poulenc (1937):
Le garcon de Liege, Au-dela en Officiers de la garde blanche

Hieronder de teksten plus een Engelse vertaling

Le garçon de Liège¹

Un garçon de conte de fée
M'a fait un grand salut bourgeois
En plein vent, au bord d'une allée,
Debout sous l'arbre de la Loi.

Les oiseaux d'arrière-saison
Faisaient des leurs malgré la pluie
Et prise par ma déraison
J'osai lui dire: <Je m'ennuie.>

Louise de Vilmorin

Een van de projecten van het Atelier is Louise de Vilmorin (1902-1969). Haar springerige geest, die van lood veren wist te maken, betoverde ook Francis Poulenc. Hij zette een aantal gedichten van Louise op muziek. Hier gezongen door Denise Duval:

groepsfoto

v.l.n.r. Jeanne Holierhoek, Anneke Alderlieste, Rosalien van Witsen, Nele Ysebaert, Josine Fonderie, Henriëtte Gorthuis, Martine Woudt, Kiki Coumans en Mirjam de Veth

Vertalers zwermen veelal uit. Dat is immers het voordeel van ons beroep: laptopje onder de arm en gauw weg naar elders. Maar afgelopen 13 januari 2013 was ons atelier compleet, om zich over een fragment van Les Thibault te buigen en om plannen te maken: Louise Vilmorin voltooien, een nieuwe correspondentie uitdiepen, korte verhalen bundelen met eenzelfde thema. Dank alweer aan het Vertalershuis, dat we daar steeds opnieuw mogen aanschuiven aan een ditmaal nieuwe tafel om ons prompt in het debat te storten: hoe kan een auto geruisloos zoeven, waar zit de chauffeur ten opzichte van Anne de Battaincourt, moet torride worden vertaald met heet of  verzengend, en als uitgestorven al is gebruikt, hoe vertaal je dan quartier mort?